βούρα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

βούρα < βέρα

Ουσιαστικό

βούρα θηλυκό

• χούφτα, παλάμη, δράκα

  ※  Αε-Σπυρίδων επήρεν έναν ψεμένον κεραμίτ, έσπιγξεν κι έγλυσεν α 'ς σην βούραν ατ'απέσ' (Σάββας Πορφ. Παπαδόπουλος, «Παραδόσεις - θρύλοι περιοχής Καρς», Αρχείον Πόντου 42 (1988-89), σ. 125)

Συγγενικά

• αβούραστος, αβούραχτος
• βουράζω, βουράσκομαι