θεηκόλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεηκόλος < θεός + βουκόλος

Επίθετο

θεηκόλος, -ος, -ον

1. αυτός που υπηρετεί θεό ή θεούς σε ναούς και ιερά.
2. ο ιερέας

Συνώνυμα

• θεοπόλος
• θεηπόλος