θεοτερπής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ θεοτερπής	τὸ θεοτερπές	οἱ, αἱ θεοτερπεῖς	τὰ θεοτερπῆ
Γενική	τοῦ, τῆς θεοτερποῦς	τοῦ θεοτερποῦς	τῶν θεοτερπῶν	τῶν θεοτερπῶν
Δοτική	τῷ, τῇ θεοτερπεῖ	τῷ θεοτερπεῖ	τοῖς, ταῖς θεοτερπέσι(ν)	τοῖς θεοτερπέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν θεοτερπῆ	τὸ θεοτερπές	τοὺς, τὰς θεοτερπεῖς	τὰ θεοτερπῆ
Κλητική	θεοτερπές	θεοτερπές	θεοτερπεῖς	θεοτερπῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			θεοτερπεῖ
Γενική-Δοτική			θεοτερποῖν

Ετυμολογία

θεοτερπής < θεός + τέρπω + -ής

Επίθετο

θεοτερπής, -ής, -ές

1. που ταιριάζει σε θεούς
2. που αρέσει σε θεούς

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις θεός και τέρπω