φθόγγος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	φθόγγος	φθόγγοι
γενική	φθόγγου	φθόγγων
αιτιατική	φθόγγο	φθόγγους
κλητική	φθόγγε	φθόγγοι

Ετυμολογία

φθόγγος < αρχαία ελληνική φθόγγος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfθɔŋ.gɔs/

Ουσιαστικό

φθόγγος αρσενικό

1. ο ήχος της έναρθρης φωνής του ανθρώπου
2. (γλωσσολογία) η ελάχιστη ηχητική μονάδα στην οποία μπορεί να αναλυθεί ένα ηχητικό γλωσσικό σημείο (λέξη)
3. (μουσική) μουσικός ήχος
   • (το αντίστοιχο γραφικό σύμβολο, δηλαδή το γράμμα της γλώσσας ή το φθογγόσημο, η νότα)

Συγγενικές λέξεις

διφθογγοποίηση δίφθογγος μονοφθογγισμός φθογγικός φθογγόγραμμα φθογγογραφία φθογγολογία φθογγολογικό φθογγολογικός φθογγόσημο

ρίζα φθεγ- απόφθεγμα αποφθεγματικός

Μεταφράσεις

    φθόγγος

αγγλικά : sound (en), phone (en), note (en) γαλλικά : son (fr), phonème (fr) γερμανικά : Laut (de)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φθόγγος < φθέγγομαι

Ουσιαστικό

φθόγγος

1. κάθε διακριτός ήχος, ιδιαίτερα αυτός που παράγεται από τον άνθρωπο

   γόων οὐκ ἀσήμονες φθόγγοι

2. ήχος φυσικός

   φθόγγος οὔτ᾽ ὀρνίθων οὔτε θαλάσσης

3. φωνή, κουβέντα
4. λόγος

   φθόγγος ἔμμετρος (:ο ποιητικός λόγος)

5. γλώσσα,λαλιά

   ※ μή μοι πόλιν γε πρυμνόθεν πανώλεθρον ἐκθαμνίσητε δῃάλωτον, Ἑλλάδος φθόγγον χέουσαν, ἐλευθέραν δὲ γῆν τε καὶ Κάδμου πόλιν (εκλιπαρώντας τούς θεούς να μην αφήσουν να πέσει στα χέρια των εχθρών η πόλη που "μιλάει τη γλώσσα την ελληνική")

   Αισχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, 73 @greek‑language.gr

6. άρθρωση, συλλαβή

   ※φωνῆς μὲν οὔ, φθόγγου δὲ μετέχοντά τινος (για τα ημίφωνα σε σχέση με τα σύμφωνα) Πλάτωνας, Φίληβος, 18c)

7. ο ήχος της μουσικής, ο φθόγγος, η νότα

   λωτὸς φθόγγον κελάδει (ο αυλός έβγαζε γλυκό ήχο)

Πηγές

• φθόγγος στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• φθόγγος στο ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.