ἀγαυός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀγαυός < εκ του ἄγαν, ἄγαμαι, ή γαίω, γάνος

Επίθετο

ἀγαυός, -ή, -όν

• ο λαμπρός, ο επιφανής

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 11 (λ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Νέκυια.), στίχ. 227 (225-227)

  Νῶϊ μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβόμεθ᾽, αἱ δὲ γυναῖκες | ἤλυθον, ὄτρυνεν γὰρ ἀγαυὴ Περσεφόνεια, | ὅσσαι ἀριστήων ἄλοχοι ἔσαν ἠδὲ θύγατρες.

  Οι δυο μας συναλλάσσαμε τα λόγια μας ακόμη, αλλά | πλησίασαν κι άλλες γυναίκες τώρα — η φημισμένη Περσεφόνη | τις παρότρυνε· όσες υπήρξαν σύζυγοι και θυγατέρες διάσημων ηρώων.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Παράγωγα

• Ἀγαυός (κύριο όνομα)
• Ἀγαυή (κύριο όνομα)
• Ἀγαύη (κύριο όνομα)