ἀγείτων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀγείτων < ἀ-(στερητικό) + γείτων

Επίθετο

ἀγείτων, -ων, -ον, γενική -ονος

1. αυτός που δεν έχει γείτονες, αγειτόνευτος
2. (συνεκδοχικά) ο μονήρης, ο έρημος

Πηγές

• ἀγείτων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγείτων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.