Ἑλληνισμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ἑλληνισμός < Ἕλλην + -ισμός

Ουσιαστικό

Ἑλληνισμός αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. μίμηση ελληνικών συνηθειών
2. (για τη γλώσσα)
   1. η χρήση ελληνικής γλώσσας, στυλ, λέξεων
   2. (ειδικότερα) χαρακτηρισμός ελληνικών (ειδικά της κοινής ελληνιστικής) σε αντιδιαστολή με τον αττικισμό
3. (θρησκεία)
   1. χαρακτηρισμός ειδωλολατρικής συνήθειας ή πίστης, παγανισμού, αίρεσης
   2. (ειδικότερα) σε αντίθεση με το χριστιανισμό ή με τον ιουδαϊσμό

      νενικῆσθαι τὸν Ἑλληνισμὸν ὑπὸ τοῦ Χριστιανισμοῦ (Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ψευδο-Ιουστίνος (2ος αιώνας). Ἀποκρίσεις πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους , M.6.1316A

Δείτε επίσης

• μεσαιωνικό → ἑλληνισμός
• νεοελληνικό → ελληνισμός

Αναφορές

• Ἑλληνισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ἑλληνισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.