ἠνορέη

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἠνορέη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἠνορέη, -ης θηλυκό επικός τύπος του ἠνορέα

1. ανδρεία, ανδρική δύναμη

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 8 (Θ. Θεῶν ἀγορά. Κόλος μάχη.), στίχ. 226 (στίχοι 224-226)

   ἠμὲν ἐπ᾽ Αἴαντος κλισίας Τελαμωνιάδαο | ἠδ᾽ ἐπ᾽ Ἀχιλλῆος, τοί ῥ᾽ ἔσχατα νῆας ἐΐσας | εἴρυσαν, ἠνορέῃ πίσυνοι καὶ κάρτεϊ χειρῶν·

   και στες σκηνές του Αίαντος του Τελαμωνιάδη | και του Αχιλλέως, που ακρινά τα πλοία τους εστήσαν, | στην δύναμίν τους ήσυχοι και στην πολλήν ανδρείαν·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 6 (Ζ. Ἕκτορος καὶ Ἀνδρομάχης ὁμιλία.), στίχ. 156 (στίχοι 156-157)

   τῷ δὲ θεοὶ κάλλος τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν | ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ,·

   κάλλος του δώσαν οι θεοί, χάριν ομού και ανδρείαν, | αλλά κρυφίως όλεθρον ο Προίτος τού εσοφίσθη.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 516 (514-516)

   ὑβριστὴν δὲ Μενοίτιον εὐρύοπα Ζεὺς | εἰς ἔρεβος κατέπεμψε βαλὼν ψολόεντι κεραυνῷ | εἵνεκ᾽ ἀτασθαλίης τε καὶ ἠνορέης ὑπερόπλου.

   Τον υβριστή Μενοίτιο ο Δίας που μακριά ηχεί | στο έρεβος ξαπέστειλε χτυπώντας τον με τον γεμάτο αιθάλη κεραυνό | για την αλαζονεία του και την υπεροπτική του ανδρεία.

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. ανδρική ομορφιά
3. (στον πληθ.) (ἠνορέαι) έπαινοι για την ανδρεία

Συνώνυμα

• ἀνδρεία

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀνορέα

Πηγές

• ἠνορέη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἠνορέη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.