Ὀρεστῖνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Ὀρεστῖνος
γενική	τοῦ	Ὀρεστίνου
δοτική	τῷ	Ὀρεστίνῳ
αιτιατική	τὸν	Ὀρεστῖνον
κλητική ὦ!		Ὀρεστῖνε
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ὀρεστῖνος < Ὀρέστης + -ῖνος

Κύριο όνομα

Ὀρεστῖνος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ανδρικό όνομα

Πηγές

• M. J. Osborne and S. G. Byrne 1994 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. II: Attica, Oxford: Oxford University Press.
• P. M. Fraser, E. Matthews and R. W. V. Catling 2005 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. IV: Macedonia. Thrace, Northern Shores of the Black Sea, Oxford: Oxford University Press
• Thomas Corsten 2010 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. V.A: Coastal Asia Minor. Pontos to Ionia, Oxford: Oxford University Press
• J.-S. Balzat, R.W.V. Catling, E. Chiricat, and T. Corsten 2018 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. V.C: Inland Asia Minor, Oxford: Oxford University Press