εἶλαρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

εἶλαρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

εἶλαρ ουδέτερο (ελλειπτικό ουσιαστικό) (μόνο σε ονομαστική και αιτιατική ενικού)

1. (για πλοίο και επιβάτες) καταφύγιο, ασφάλεια, προφύλαξη

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 7 (Η. Ἕκτορος καὶ Αἴαντος μονομαχία. Νεκρῶν ἀναίρεσις.), στίχ. 437 (435-437)

   τύμβον δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντες | ἄκριτον ἐκ πεδίου, ποτὶ δ᾽ αὐτὸν τεῖχος ἔδειμαν | πύργους θ᾽ ὑψηλούς, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν.

   και ολόγυρά της πάγκοινον σηκώσα τάφον έναν | απ᾽ το πεδίον κι έκτισαν σιμά του τείχος μέγα | με υψηλούς πύργους, φύλαξιν δι᾽ αυτούς και τα καράβια·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 14 (Ξ. Διὸς ἀπάτη.), στίχ. 56 (55-56)

   τεῖχος μὲν γὰρ δὴ κατερήριπεν, ᾧ ἐπέπιθμεν | ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·

   Ήδη το τείχος έπεσε, που ασύντριφτη να είναι | προφυλακή θαρρούσαμε σ᾽ εμάς και στα καράβια.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. φράγμα εναντίον των κυμάτων, κυματοθραύστης

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 5 (ε. Ἀπόπλους Ὀδυσσέως παρὰ Καλυψοῦς.), στίχ. 257 (256-257)

   φράξε δέ μιν ῥίπεσσι διαμπερὲς οἰσυΐνῃσι | κύματος εἶλαρ ἔμεν· πολλὴν δ᾽ ἐπεχεύατο ὕλην.

   Ύστερα τη σχεδία περίφραξε, στο κύμα για ν᾽ αντέχει, | με κλωνάρια ιτιάς, ρίχνοντας από πάνω φύλλα.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Πηγές

• εἶλαρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἶλαρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.