δυσγενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ δυσγενής	τὸ δυσγενές	οἱ, αἱ δυσγενεῖς	τὰ δυσγενῆ
Γενική	τοῦ, τῆς δυσγενοῦς	τοῦ δυσγενοῦς	τῶν δυσγενῶν	τῶν δυσγενῶν
Δοτική	τῷ, τῇ δυσγενεῖ	τῷ δυσγενεῖ	τοῖς, ταῖς δυσγενέσι(ν)	τοῖς δυσγενέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν δυσγενῆ	τὸ δυσγενές	τοὺς, τὰς δυσγενεῖς	τὰ δυσγενῆ
Κλητική	δυσγενές	δυσγενές	δυσγενεῖς	δυσγενῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			δυσγενεῖ
Γενική-Δοτική			δυσγενοῖν

Ετυμολογία

δυσγενής < δυσ- + -γενής < γένος

Επίθετο

δυσγενής, -ής, -ές

1. που έχει ταπεινή καταγωγή, που είναι άσημος
2. που έχει ταπεινή συμπεριφορά, που είναι χαμερπής, μοχθηρός

Συγγενικά

• δυσγένεια
• και → δείτε τη λέξη γένος

Πηγές

• δυσγενής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δυσγενής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.