δυσ-

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

δυσ- < αρχαία ελληνική δυσ-

Πρόθημα

δυσ-

• χρησιμοποιείται στο σχηματισμό λέξεων που δηλώνουν:

1. κάτι κακό
2. κάτι που γίνεται με δυσκολία
3. πρώτο συνθετικό που δηλώνει την κακή ιδιότητα ή κατάσταση του δεύτερου

Εναλλακτικές μορφές

• δύσ-

Αντώνυμα

• ευ- και εύ-

Σύνθετα

δυσανάγνωστος δυσανάλογος δυσανασχετώ δυσανεξία δυσαρέσκεια δυσαρθρία δυσαρμονία δυσβάστακτος δυσειδής δυσκοίλιος δύσκολο δυσμενής δύσμοιρος

δυσοίωνος δύσοσμος δυσπεψία δύσπιστος δυσπρόσιτο δύστηνος δυστοκία δυστύχημα δυσφημώ δυσφορώ δυσχερής δυσώδης