δυσ-

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

δυσ- < αρχαία ελληνική δυσ-

Πρόθημα

δυσ-

• χρησιμοποιείται ως συνθετικό στο σχηματισμό λέξεων που δηλώνουν:

1. κάτι κακό, άσχημο
2. κάτι ατυχές
3. κάτι που γίνεται με κόπο

Άλλες μορφές

• δύσ-

Αντώνυμα

• ευ- και εύ-

Σύνθετα

δυσανάγνωστος δυσανάλογος δυσανασχετώ δυσανεξία δυσαρέσκεια δυσαρθρία δυσαρμονία δυσβάστακτος δυσειδής δυσκοίλιος δύσκολο δυσμενής δύσμοιρος

δυσοίωνος δύσοσμος δυσπεψία δύσπιστος δυσπρόσιτο δύστηνος δυστοκία δυστύχημα δυσφημώ δυσφορώ δυσχερής δυσώδης