διαταραχή

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαταραχή	οι	διαταραχές
γενική	της	διαταραχής	των	διαταραχών
αιτιατική	τη	διαταραχή	τις	διαταραχές
κλητική		διαταραχή		διαταραχές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαταραχή < ελληνιστική κοινή διαταραχή (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική trouble / αγγλική disorder)

Ουσιαστικό

διαταραχή θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαταράσσω

Μεταφράσεις

    διαταραχή

γαλλικά : perturbation (fr)