δυστυχέω

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

δυστυχέω < λείπει η ετυμολογία

Ρήμα[επεξεργασία]

δυστυχέω / δυστυχῶ

  1. είμαι δυστυχισμένος, είμαι άτυχος, κακοτυχώ
    ※  5ος↑ αιώνας Εὐριπίδης, Ἀνδρομάχη, στίχ. 713 (713-714)
    ἀλλ᾽, εἰ τὸ κείνης δυστυχεῖ παίδων πέρι, | ἄπαιδας ἡμᾶς δεῖ καταστῆναι τέκνων;
    Αν όμως η αφεντιά της κακοτύχησε, | άτεκνοι θα ᾽πρεπε να μείνουμε κι εμείς;
    Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr
  2. είμαι δυσαρεστημένος, θλιμμένος

Αντώνυμα[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]


Πηγές[επεξεργασία]