diligo

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

diligo < (dis-) di- + lego

Ρήμα

diligo ^(la)

• αγαπώ, προτιμώ, εκτιμώ, ξεχωρίζω

Κλίση

Γ' συζυγία (diligo, dilexi, dilectum, diligere)

Ενεργητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: diligō, diligĭs, diligĭt, diligĭmus, diligĭtis, diligunt. Υποτακτική: diligăm, diligās, diligăt, diligāmus, diligātis, diligant. Προστακτική: -, dilige, -, -, diligĭte, -. Απαρέμφατο: diligĕre. Μετοχή: diligēns, diligēns, diligēns (-ntis). Παρατατικός Οριστική: diligēbăm, diligebās, diligebăt, diligebāmus, diligebātis, diligebant. Υποτακτική: diligĕrĕm, diligĕrēs, diligĕrĕt, diligĕrēmus, diligĕrētis, diligĕrent. Μέλλοντας Οριστική: diligăm, diligēs, diligĕt, diligēmus, diligētis, diligent. Υποτακτική: dilecturus-a-um sim, sis, sit, dilecturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, diligĭtō, diligĭtō, -, diligĭtōte, diliguntō. Απαρέμφατο: dilecturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: dilecturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: dilexī, dilexīstī, dilexĭt, dilexĭmus, dilexīstis, dilexērunt (ή dilexēre). Υποτακτική: dilexĕrĭm, dilexĕrĭs, dilexĕrĭt, dilexĕrĭmus, dilexĕrĭtis, dilexĕrint. Απαρέμφατο: dilexisse Υπερσυντέλικος Οριστική: dilexĕram, dilexĕrās, dilexĕrăt, dilexĕrāmus, dilexĕrātis, dilexĕrant. Υποτακτική: dilexissĕm, dilexissēs, dilexissĕt, dilexissēmus, dilexissētis, dilexissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: dilexĕro, dilexĕrĭs, dilexĕrĭt, dilexĕrimus, dilexĕritis, dilexĕrint. Γερούνδιο diligendi, diligendō, diligendum, diligendo. Σουπίνο dilectum, dilectu. Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: diligŏr, diligĕris (-re), diligĭtur, diligĭmur, diligĭmini, diliguntur. Υποτακτική: diligăr, diligāris (-re), diligātur, diligāmur, diligāmini, diligantur. Προστακτική: -, diligĕre, -, -, diligĭmini, -. Απαρέμφατο: diligī Παρατατικός Οριστική: diligēbăr, diligēbāris (-re), diligēbātur, diligēbāmur, diligēbamĭnī, diligēbantur. Υποτακτική: diligĕrĕr, diligĕrēris, diligĕrētur, diligĕrēmur, diligĕrēmini, diligĕrentur. Μέλλοντας Οριστική: diligăr, diligēris, diligētur, diligēmur, diligēmini, diligentur. Υποτακτική: -, -, -, -, -, -, Προστακτική: -, diligĭtor, diligĭtor, -, -, diliguntor. Απαρέμφατο: dilectum īrī. Παρακείμενος Οριστική: dilectus-a-um sum, es, est, dilecti-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: dilectus-a-um sim, sis, sit, dilecti-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: dilectum-am-um/-os-as-a esse. Μετοχή: dilectus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: dilectus-a-um eram, eras, erat, dilecti-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: dilectus-a-um essem, esses, esset, dilecti-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: dilectus-a-um ero, eris, erit, dilecti-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: dilectum-am-um/-os-as-a fore. Γερουνδιακό diligendus-a-um

 

Πηγές

• diligo - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.