ανέστιος
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- ανέστιος < αρχαία ελληνική ἀνέστιος < ἀν- στερητικό + ἑστία
Επίθετο[επεξεργασία]
ανέστιος, -α, -ο
- που είναι χωρίς σπίτι (εστία), ο άστεγος
- Kατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης. (Κ.Π. Καβάφης, "Ας φρόντιζαν")
- ≈ συνώνυμα: άσπιτος, αστέγαστος, άστεγος
- που είναι χωρίς μόνιμη διαμονή, ο περιπλανώμενος
- αυτός που δεν έχει πατρίδα και έδαφος να επιστρέψει, ο λαός χωρίς κράτος
