θεοδικία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	θεοδικία	οι	θεοδικίες
γενική	της	θεοδικίας	των	θεοδικιών
αιτιατική	τη	θεοδικία	τις	θεοδικίες
κλητική		θεοδικία		θεοδικίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεοδικία < θεο- + -δικία (δίκη, τιμωρία) < γαλλικός ελληνογενής όρος théodicée (μαρτυρείται από το 1812)

Ουσιαστικό

θεοδικία θηλυκό

1. (θρησκεία) η εκδήλωση της θεϊκής εύνοιας ή τιμωρίας σχετικά με ανθρώπινες πράξεις
2. (φιλοσοφία) η φιλοσοφική δικαίωση του Θεού για τη δημιουργία και την ύπαρξη του κακού στον κόσμο

Σημειώσεις

• πρώτη θεοδικία κατά τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες θεωρείται η έξωση των πρωτόπλαστων από τον κήπο της Εδέμ, δεύτερη, ο κατακλυσμός του Νώε με θύμα ολόκληρη τη φύση πλην των υδροβίων όντων και τρίτη, η καταστροφή των Σοδόμων και της Γομόρας.

Δείτε επίσης

• θεοδικία στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    εκδήλωση της θεϊκής κρίσης

γαλλικά : ordalie (fr)

    φιλοσοφική δικαίωση του Θεού παρά την ύπαρξη του κακού

αγγλικά : theodicy (en) γαλλικά : théodicée (fr)