βοηθέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	βοηθέω, βοηθῶ	βοηθέομαι, βοηθοῦμαι
Παρατατικός	ἐβοήθεον, ἐβοήθουν	ἐβοηθεόμην, ἐβοηθούμην
Μέλλοντας	βοηθήσω	βοηθήσομαι & βοηθηθήσομαι
Αόριστος	ἐβοήθησα	ἐβοηθησάμην & ἐβοηθήθην
Παρακείμενος	βεβοήθηκα	βεβοήθημαι
Υπερσυντέλικος	ἐβεβοηθήκειν	ἐβεβοηθήμην
Συντελ.Μέλλ.	βεβοηθηκώς ἔσομαι	βεβοηθημένος ἔσομαι

Ετυμολογία

βοηθέω < *βοηθοέω < βοηθόος < βοή + θόος από το ρήμα θέω. Όπως στη φράση ἐπί βοήν θέω (σπεύδω να βοηθήσω σε κραυγή). Όμοιο το βοηδρομέω.

Ρήμα

βοηθέω (συνηρμένο: βοηθῶ)

• +δοτική: σπεύδω σε βοήθεια, βοηθώ, συντρέχω

  απρόσωπο: βεβοήθηται (παθητικός παρακείμενος)

Παράγωγα

• ἀντιβοηθέω, -ῶ
• ἐκβοηθέω, -ῶ
• ἐπεκβοηθέω, -ῶ
• ἐπιβοηθέω, -ῶ
• παραβοηθέω, -ῶ
• παρεπιβοηθέω, -ῶ
• προβοηθέω, -ῶ
• προσβοηθέω, -ῶ
• προσεπιβοηθέω, -ῶ
• συμβοηθέω, -ῶ
• συνεκβοηθέω, -ῶ
• συνεπιβοηθέω, -ῶ
• ὑποβοηθέω, -ῶ

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη βοηθόος

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βοηθῶ βοηθῶ βοηθοῖμι / βοηθοίην - σύ βοηθεῖς βοηθῇς βοηθοῖς / βοηθοίης βοήθει οὗτος βοηθεῖ βοηθῇ βοηθοῖ / βοηθοίη βοηθείτω ἡμεῖς βοηθοῦμεν βοηθῶμεν βοηθοῖμεν - ὑμεῖς βοηθεῖτε βοηθῆτε βοηθοῖτε βοηθεῖτε οὗτοι βοηθοῦσι(ν) βοηθῶσι(ν) βοηθοῖεν βοηθούντων / βοηθείτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθεῖν βοηθῶν βοηθοῦσα βοηθοῦν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβοήθουν - - - σύ ἐβοήθεις - - - οὗτος ἐβοήθει - - - ἡμεῖς ἐβοηθοῦμεν - - - ὑμεῖς ἐβοηθεῖτε - - - οὗτοι ἐβοήθουν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βοηθήσω - βοηθήσοιμι - σύ βοηθήσεις - βοηθήσοις - οὗτος βοηθήσει - βοηθήσοι - ἡμεῖς βοηθήσομεν - βοηθήσοιμεν - ὑμεῖς βοηθήσετε - βοηθήσοιτε - οὗτοι βοηθήσουσι(ν) - βοηθήσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθήσειν βοηθήσων βοηθήσουσα βοηθῆσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβοήθησα βοηθήσω βοηθήσαιμι - σύ ἐβοήθησας βοηθήσῃς βοηθήσαις / βοηθήσειας βοήθησον οὗτος ἐβοήθησε βοηθήσῃ βοηθήσαι / βοηθήσειεν βοηθησάτω ἡμεῖς ἐβοηθήσαμεν βοηθήσωμεν βοηθήσαιμεν - ὑμεῖς ἐβοηθήσατε βοηθήσητε βοηθήσαιτε βοηθήσατε οὗτοι ἐβοήθησαν βοηθήσωσι(ν) βοηθήσαιεν / βοηθήσειαν βοηθησάντων / βοηθησάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθῆσαι βοηθήσας βοηθήσασα βοηθῆσαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βεβοήθηκα βεβοηθήκω / βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός ὦ βεβοηθήκοιμι / βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός εἴην - σύ βεβοήθηκας βεβοηθήκῃς / βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός ᾖς βεβοηθήκοις / βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός εἴης βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός ἴσθι οὗτος βεβοήθηκε βεβοηθήκῃ / βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός ᾖ βεβοηθήκοι / βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός εἴη βεβοηθηκώς, βεβοηθηκυῖα, βεβοηθηκός ἔστω ἡμεῖς βεβοηθήκαμεν βεβοηθήκωμεν / βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα ὦμεν βεβοηθήκοιμεν / βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς βεβοηθήκατε βεβοηθήκητε / βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα ἦτε βεβοηθήκοιτε / βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα εἴητε/εἶτε βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα ἔστε οὗτοι βεβοηθήκασι(ν) βεβοηθήκωσι(ν) / βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα ὦσι(ν) βεβοηθήκοιεν / βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα εἴησαν/εἶεν βεβοηθηκότες, βεβοηθηκυῖαι, βεβοηθηκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βεβοηθηκέναι βεβοηθηκώς βεβοηθηκυῖα βεβοηθηκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβεβοηθήκειν - - - σύ ἐβεβοηθήκεις - - - οὖτος ἐβεβοηθήκει - - - ἡμεῖς ἐβεβοηθήκεμεν - - - ὑμεῖς ἐβεβοηθήκετε - - - οὗτοι ἐβεβοηθήκεσαν - - - Μέσος / Παθητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βοηθοῦμαι βοηθῶμαι βοηθοίμην - σύ βοηθεῖ βοηθῇ βοηθοῖο βοηθοῦ οὖτος βοηθεῖται βοηθῆται βοηθοῖτο βοηθείσθω ἡμεῖς βοηθούμεθα βοηθώμεθα βοηθοίμεθα - ὑμεῖς βοηθεῖσθε βοηθῆσθε βοηθοῖσθε βοηθεῖσθε οὗτοι βοηθοῦνται βοηθῶνται βοηθοῖντο βοηθείσθων / βοηθείσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθεῖσθαι βοηθούμενος βοηθουμένη βοηθούμενον Μέσος / Παθητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβοηθούμην - - - σύ ἐβοηθοῦ - - - οὖτος ἐβοηθεῖτο - - - ἡμεῖς ἐβοηθούμεθα - - - ὑμεῖς ἐβοηθεῖσθε - - - οὗτοι ἐβοηθοῦντο - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βοηθήσομαι - βοηθησοίμην - σύ βοηθήσῃ / βοηθήσει - βοηθήσοιο - οὖτος βοηθήσεται - βοηθήσοιτο - ἡμεῖς βοηθησόμεθα - βοηθησοίμεθα - ὑμεῖς βοηθήσεσθε - βοηθήσοισθε - οὗτοι βοηθήσονται - βοηθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθήσεσθαι βοηθησόμενος βοηθησομένη βοηθησόμενον Παθητικός Μέλλοντας α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βοηθηθήσομαι - βοηθηθησοίμην - σύ βοηθηθήσῃ / βοηθηθήσει - βοηθηθήσοιο - οὖτος βοηθηθήσεται - βοηθηθήσοιτο - ἡμεῖς βοηθηθησόμεθα - βοηθηθησοίμεθα - ὑμεῖς βοηθηθήσεσθε - βοηθηθήσοισθε - οὗτοι βοηθηθήσονται - βοηθηθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθηθήσεσθαι βοηθηθησόμενος βοηθηθησομένη βοηθηθησόμενον Μέσος Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβοηθησάμην βοηθήσωμαι βοηθησαίμην - σύ ἐβοηθήσω βοηθήσῃ βοηθήσαιο βοήθησαι οὖτος ἐβοηθήσατο βοηθήσηται βοηθήσαιτο βοηθησάσθω ἡμεῖς ἐβοηθησάμεθα βοηθησώμεθα βοηθησαίμεθα - ὑμεῖς ἐβοηθήσασθε βοηθήσησθε βοηθήσαισθε βοηθήσασθε οὗτοι ἐβοηθήσαντο βοηθήσωνται βοηθήσαιντο βοηθησάσθων / βοηθησάσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθήσασθαι βοηθησάμενος βοηθησαμένη βοηθησάμενον Παθητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβοηθήθην βοηθηθῶ βοηθηθείην - σύ ἐβοηθήθης βοηθηθῇς βοηθηθείης βοηθήθητι οὖτος ἐβοηθήθη βοηθηθῇ βοηθηθείη βοηθηθήτω ἡμεῖς ἐβοηθήθημεν βοηθηθῶμεν βοηθηθείημεν / βοηθηθεῖμεν - ὑμεῖς ἐβοηθήθητε βοηθηθῆτε βοηθηθείητε / βοηθηθεῖτε βοηθήθητε οὗτοι ἐβοηθήθησαν βοηθηθῶσι(ν) βοηθηθείησαν / βοηθηθεῖεν βοηθηθέντων / βοηθηθήτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βοηθηθῆναι βοηθηθείς βοηθηθεῖσα βοηθηθέν Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ βεβοήθημαι βεβοηθημένος ὦ βεβοηθημένος εἴην - σύ βεβοήθησαι βεβοηθημένος ᾖς βεβοηθημένος εἴης βεβοήθησο οὖτος βεβοήθηται βεβοηθημένος ᾖ βεβοηθημένος εἴης βεβοηθήσθω ἡμεῖς βεβοηθήμεθα βεβοηθημένοι ὦμεν βεβοηθημένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς βεβοήθησθε βεβοηθημένοι ἦτε βεβοηθημένοι εἴητε/εἶτε βεβοήθησθε οὗτοι βεβοήθηνται βεβοηθημένοι ὦσι(ν) βεβοηθημένοι εἴησαν/εἶεν βεβοηθήσθων / βεβοηθήσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή βεβοήθησθαι βεβοηθημένος βεβοηθημένη βεβοηθημένον Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐβεβοηθήμην - - - σύ ἐβεβοήθησο - - - οὖτος ἐβεβοήθητο - - - ἡμεῖς ἐβεβοηθήμεθα - - - ὑμεῖς ἐβεβοήθησθε - - - οὗτοι ἐβεβοήθηντο - - -

Πηγές

• βοηθέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βοηθέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Hofmann, J. B. Ἐτυμολογικόν Λεξικόν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς. Μτφρ: Αντώνιος Δ. Παπανικολάου. Αθήνα: 1974. (Γερμανικά: Etymologisches Wörterbuch des Griechischen. Munich: R. Oldenbourg, 1949.)