συνηρημένος
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
 Δείτε επίσης : συνῃρημένος
|
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - συνηρημένος < μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος συναιρώ, (λόγιο) ελληνιστική κοινή συνῃρημένος (ελαττωμένος) του συναιρέω / συναιρῶ.
- για τον όρο της γραμματικής: (σημασιολογικό δάνειο) νεολατινική contractus, μετοχής του contrahō όπως στην έκφραση verba contracta (συνηρημένα ρήματα)[1]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /si.ni.ɾiˈme.nɔs/
Μετοχή[επεξεργασία]
συνηρημένος
- που έχει προκύψει από συναίρεση
Αντώνυμα[επεξεργασία]
Δείτε επίσης[επεξεργασία]
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
συνηρημένος
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ συνηρημένος στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
