κοινών

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /çiˈnon/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοι‐νών

Κλιτικός τύπος επιθέτου

κοινών

• γενική πληθυντικού, αρσενικού, θηλυκού ή ουδέτερου γένους του κοινός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κοινων-
ονομαστική	ὁ	κοινών	οἱ	κοινῶνες
γενική	τοῦ	κοινῶνος	τῶν	κοινώνων
δοτική	τῷ	κοινῶνῐ	τοῖς	κοινῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κοινῶνᾰ	τοὺς	κοινῶνᾰς
κλητική ὦ!		κοινών		κοινῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοινῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		κοινώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοινών → δείτε κοινεών

Προφορά

ΔΦΑ : /koi̯.nɔ̌ːn/ (5^ος π.Χ. αιώνας Αττική)

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοι‐νών

Ουσιαστικό

κοινών, ῶνος

1. αυτός που παίρνει μέρος σε κάτι, κοινωνός, συνέταιρος, συνεργός

   → χρειάζεται παράθεμα

   ≈ συνώνυμα: κοινωνός (πολύ πιο συνχό)

2. μέλος συνδικάτου που εισέπραττε έγγειους φόρους, δημοσιώνης

   → χρειάζεται παράθεμα

Άλλες μορφές

• κοινάν (δωρικός)

Πηγές

• κοινών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κοινών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.