κυρίτσης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κυρίτσης < κύρ(ης) + -ίτσης

Ουσιαστικό

κυρίτσης αρσενικό

• τίτλος ευγενείας στο Βυζάντιο
  1. άρχοντας ή κύριος
  2. αξιωματούχος

Συγγενικά

• Κυρίτσης (επώνυμο στην κοινή νεοελληνική)

Πηγές

• κυρίτσης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].