ἀβοήθητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀβοήθητος	τὸ ἀβοήθητον	οἱ, αἱ ἀβοήθητοι	τὰ ἀβοήθητα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀβοηθήτου	τοῦ ἀβοηθήτου	τῶν ἀβοηθήτων	τῶν ἀβοηθήτων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀβοηθήτῳ	τῷ ἀβοηθήτῳ	τοῖς, ταῖς ἀβοηθήτοις	τοῖς ἀβοηθήτοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀβοήθητον	τὸ ἀβοήθητον	τοὺς, τὰς ἀβοηθήτους	τὰ ἀβοήθητα
Κλητική	ἀβοήθητε	ἀβοήθητον	ἀβοήθητοι	ἀβοήθητα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀβοηθήτω
Γενική-Δοτική			ἀβοηθήτοιν

Ετυμολογία

ἀβοήθητος < ἀ- στερητικό + βοηθ(έω) βοηθη- + -τος

Επίθετο

ἀβοήθητος, -ος, ον

1. ο ανήμπορος, που δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του
2. ο ανίατος, που δεν μπορεί να θεραπευτεί, που φέρει τραύμα το οποίο δεν μπορεί να γιατρευτεί
3. που δεν δέχεται βοήθεια
4. που δεν μπορεί να παράσχει βοήθεια για οποιοδήποτε λόγο, άχρηστος

Παράγωγα

• ἀβοηθήτως (επίρρημα)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη βοηθέω

Πηγές

• ἀβοήθητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀβοήθητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.