ἀμφιέννυμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀμφιέννυμι < ἀμφι- + ἕννυμι

Ρήμα

ἀμφιέννυμι και ἀμφιύω και ἀμφιεννύω

1. ντύνω κάποιον, τον ενδύω, το περιβάλλω

   ※  ἀμφιεννὺς αὐτὰ πυκναῖς τε θριξὶν καὶ στερεοῖς δέρμασιν, ἱκανοῖς μὲν ἀμῦναι χειμῶν : ντύνοντάς τα με πυκνό τρίχωμα και χοντρές προβιές, που να μπορούν να τα φυλάξουν από το κρύο (Πλάτων, Πρωταγόρας, 321α, απόδοση Η.Σ. Σπυρόπουλος)

2. (μέση φωνή) ἀμφιέννυμαι (σπάνιο): φορώ

   ἀμφιέσαντο χιτῶνας

Συγγενικά

• ἀμφίεσμα
• ἀμφίεσις
• ἄμφιον

Κλίση

    ἀμφιέννυμι

Ενεργητική φωνή Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀμφιέννῡμι ἀμφιεννύω ἀμφιεννύοιμι - σύ ἀμφιέννῡς ἀμφιεννύῃς ἀμφιεννύοις ἀμφιέννῡ οὗτος ἀμφιέννῡσι(ν) ἀμφιεννύῃ ἀμφιεννύοι ἀμφιεννύτω ἡμεῖς ἀμφιέννυμεν ἀμφιεννύωμεν ἀμφιεννύοιμεν - ὑμεῖς ἀμφιέννυτε ἀμφιεννύητε ἀμφιεννύοιτε ἀμφιέννυτε οὗτοι ἀμφιεννύασι(ν) ἀμφιεννύωσι(ν) ἀμφιεννύοιεν ἀμφιεννύντων / ἀμφιεννύτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀμφιεννύναι ἀμφιεννύς ἀμφιεννῦσα ἀμφιεννύν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠμφιέννῡν - - - σύ ἠμφιέννῡς - - - οὖτος ἠμφιέννῡ - - - ἡμεῖς ἠμφιέννυμεν - - - ὑμεῖς ἠμφιέννυτε - - - οὗτοι ἠμφιέννυσαν - - - Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠμφιέννυον - - - σύ ἠμφιέννυες - - - οὖτος ἠμφιέννυε - - - ἡμεῖς ἠμφιεννύομεν - - - ὑμεῖς ἠμφιεννύετε - - - οὗτοι ἠμφιέννυον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀμφιῶ - ἀμφιοῖμι / ἀμφιοίην - σύ ἀμφιεῖς - ἀμφιοῖς / ἀμφιοίης - οὖτος ἀμφιεῖ - ἀμφιοῖ / ἀμφιοίη - ἡμεῖς ἀμφιοῦμεν - ἀμφιοῖμεν - ὑμεῖς ἀμφιεῖτε - ἀμφιοῖτε - οὗτοι ἀμφιοῦσι(ν) - ἀμφιοῖεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀμφιεῖν ἀμφιῶν ἀμφιοῦσα ἀμφιοῦν Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠμφίεσα ἀμφιέσω ἀμφιέσαιμι - σύ ἠμφίεσας ἀμφιέσῃς ἀμφιέσαις / ἀμφιέσειας ἀμφίεσον οὗτος ἠμφίεσε ἀμφιέσῃ ἀμφιέσαι / ἀμφιέσειεν ἀμφιεσάτω ἡμεῖς ἠμφιέσαμεν ἀμφιέσωμεν ἀμφιέσαιμεν - ὑμεῖς ἠμφιέσατε ἀμφιέσητε ἀμφιέσαιτε ἀμφιέσατε οὗτοι ἠμφίεσαν ἀμφιέσωσι(ν) ἀμφιέσαιεν / ἀμφιέσειαν ἀμφιεσάντων / ἀμφιεσάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀμφιέσαι ἀμφιέσας ἀμφιέσασα ἀμφιέσαν

Πηγές

• ἀμφιέννυμι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμφιέννυμι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.