ἀποβλητικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀποβλητικός < ἀποβάλλω

Επίθετο

ἀποβλητικός-ή-ον

• που έχει την ιδιότητα, που μπορεί να αποβάλλει, δηλ. να ρίξει κάτω τους καρπούς του (ελληνιστική έννοια)

Συγγενικά

• ἀποβάλλω
• ἀποβλητέος
• ἀπόβλητος,η,ον (ο απόβλητος)
• ἀποβολεύς (εκείνος που ρίχνει, πετάει κάτι)
• ἀποβολή (η αποβολή, η απώλεια)
• ἀποβολιμαῖος (αυτός που ρίχνει κάτι, με γενική)