ἠπίαλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἠπίαλος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἠπίαλος αρσενικό

1. πυρετός με ρίγος

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ ἀερίων ὑδάτων καὶ τόπων, De aere, aquis, locis, 3, p.18, @scaife.perseus

   τοῖσι δὲ ἀνδράσι δυσεντερίας καὶ διαῤῥοίας καὶ ἠπιάλους καὶ πυρετοὺς πολυχρονίους χειμερινοὺς καὶ ἐπινυκτίδας πολλὰς καὶ αἱμοῤῥοΐδας ἐν τῇ ἕδρῃ.

2. εφιάλτης, άσχημο όνειρο

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Σφῆκες, στίχ. 1038 (1037-1039)

   φησίν τε μετ᾽ αὐτὸν | τοῖς ἠπιάλοις ἐπιχειρῆσαι πέρυσιν καὶ τοῖς πυρετοῖσιν, | οἳ τοὺς πατέρας τ᾽ ἦγχον νύκτωρ καὶ τοὺς πάππους ἀπέπνιγον,

   Αργότερα πάλι, | πέρσι λέω, καταπιάστηκε μ᾽ άλλα δεινά, | τους γνωστούς πυρετούς, τους βραχνάδες, | που στραγγάλιζαν μέσα στις μαύρες νυχτιές τους γονιούς σας, που πνίγαν παππούδες,

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

Συγγενικά

• ἠπιαλέω
• ἠπιάλης
• ἠπιαλώδης

Εκφράσεις

• ἀηδόνων ἠπίαλος

Πηγές

• ἠπίαλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἠπίαλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.