arbitror

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

arbitror < → λείπει η ετυμολογία

Προφορά

ΔΦΑ : /arˈbit.ror/

Ρήμα

arbitror ^(la) (αποθετικό ρήμα) (arbitror¹, arbitrātus sum, arbitrārī)

1. ακούω με τα ίδια μου τ' αφτιά
2. κρίνω, αποφαίνομαι
3. πιστεύω

Κλίση

A' συζυγία (αποθετικό) (arbitror, arbitratus sum, arbitrari)

Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: arbitror, arbitraris (-re), arbitratur, arbitramur, arbitramini, arbitrantur. Υποτακτική: arbitrer, arbitreris (-re), arbitretur, arbitremur, arbitremini, arbitrentur. Προστακτική: -, arbitrare, -, -, arbitramini, -. Απαρέμφατο: arbitrari Μετοχή: arbitrans, arbitrans, arbitrans (γεν. arbitrantis). Παρατατικός Οριστική: arbitrabar, arbitrabaris (-re), arbitrabatur, arbitrabamur, arbitrabamini, arbitrabantur. Υποτακτική: arbitrarer, arbitrareris, arbitraretur, arbitraremur, arbitraremini, arbitrarentur. Μέλλοντας Οριστική: arbitrabor, arbitraberis, arbitrabitur, arbitrabimur, arbitrabimini, arbitrabuntur. Υποτακτική: arbitraturus-a-um sim, sis, sit, arbitraturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, arbitrator, arbitrator, -, -, arbitrantor. Απαρέμφατο: arbitraturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: arbitraturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: arbitratus-a-um sum, es, est, arbitrati-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: arbitratus-a-um sim, sis, sit, arbitrati-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: arbitratum-am-um-os-as-a esse. Μετοχή: arbitratus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: arbitratus-a-um eram, eras, erat, arbitrati-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: arbitratus-a-um essem, esses, esset, arbitrati-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: arbitratus-a-um ero, eris, erit, arbitrati-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: arbitratum-am-um-os-as-a fore. Γερούνδιο arbitrandi, arbitrando, arbitrandum, arbitrando. Σουπίνο arbitratum, arbitratu.