investituro

Εσπεράντο (eo)

Ετυμολογία

investituro < investitur- + -o

Ουσιαστικό

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	investituro	investituroj
αιτιατική	investituron	investiturojn

investituro ^(eo)

• η ανακήρυξη κάποιου που κέρδισε κάποια θέση μετά από διαγωνισμό, εκλογές, κ.α.