ἀσεβής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀσεβής	τὸ ἀσεβές	οἱ, αἱ ἀσεβεῖς	τὰ ἀσεβῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ἀσεβοῦς	τοῦ ἀσεβοῦς	τῶν ἀσεβῶν	τῶν ἀσεβῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ἀσεβεῖ	τῷ ἀσεβεῖ	τοῖς, ταῖς ἀσεβέσι(ν)	τοῖς ἀσεβέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀσεβῆ	τὸ ἀσεβές	τοὺς, τὰς ἀσεβεῖς	τὰ ἀσεβῆ
Κλητική	ἀσεβές	ἀσεβές	ἀσεβεῖς	ἀσεβῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀσεβεῖ
Γενική-Δοτική			ἀσεβοῖν

Ετυμολογία

ἀσεβής < ἀ- στερητικό + -σεβής < σέβας, ρήμα σέβομαι.

Επίθετο

ἀσεβής, -ής, -ές

1. ασεβής, ανίερος

   ἀσεβεῖς περὶ θεούς

   θεῶν ἀσεβής (κατά των θεών)

Αντώνυμα

• εὐσεβής

Παράγωγα

• ἀσεβῶς
• ἀσεβέστερος, ἀσεβέστατος (παραθετικά)
• ἀσεβέστατα

Συγγενικά

• ἀσέβεια
• ἀσεβέω
• ἀσέβημα
• → δείτε τις λέξεις σέβω και σέβομαι

Αναφορές

• ἀσεβής στο logeion.uchicago.edu