Εὔα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	Εὔᾰ
γενική	τῆς	Εὔᾱς
δοτική	τῇ	Εὔᾳ
αιτιατική	τὴν	Εὔᾰν
κλητική ὦ!		Εὔᾰ
Εδώ, το καθαρό α (που ακολουθεί το ρ ή φωνήεν) δεν είναι μακρό, αλλά κατ' εξαίρεσιν, βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σφαῖρα' όπως «σφαῖρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Εὔα (ελληνιστική κοινή) < (άμεσο δάνειο) εβραϊκή חוה (khavá)

Κύριο όνομα

Εὔα θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή , θρησκεία) η Εύα, βιβλικό πρόσωπο

Πηγές

• Εὔα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.