συγχρονία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συγχρονία	οι	συγχρονίες
γενική	της	συγχρονίας	των	συγχρονιών
αιτιατική	τη	συγχρονία	τις	συγχρονίες
κλητική		συγχρονία		συγχρονίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγχρονία < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική synchronie < ελληνιστική κοινή σύγχρον(ος) + -ία. Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + χρόν(ος) + -ία

Προφορά

ΔΦΑ : /siŋ.xɾoˈni.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συγ‐χρο‐νί‐α

Ουσιαστικό

συγχρονία θηλυκό

• (γλωσσολογία) το σύνολο των γλωσσικών στοιχείων που εμφανίζονται στον ίδιο χρόνο και σε συγκεκριμένο τόπο, δηλαδή σε συγκεκριμένο σύστημα

  ↪ Σήμερα στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών θα μελετήσουμε το πρόθημα «τηλε-» στη συγχρονία του δίνοντας παραδείγματα από τους αρχαίους συγγραφείς. Αύριο θα δούμε το «τηλε-» διαχρονικά και τη χρήση του στα νέα ελληνικά και σε άλλες γλώσσες.

  ≠ αντώνυμα: διαχρονία

Συγγενικά

• συγχρονίζω
• συγχρονικός
• συγχρονικότητα
• συγχρονισμός
• συγχρονιστικός
• σύγχρονος

→ και δείτε τη λέξη χρόνος

Μεταφράσεις

    συγχρονία

γαλλικά : synchronie (fr)