ἄδραστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄδραστος	τὸ	ἄδραστον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀδράστου	τοῦ	ἀδράστου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀδράστῳ	τῷ	ἀδράστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄδραστον	τὸ	ἄδραστον
κλητική ὦ!		ἄδραστε		ἄδραστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄδραστοι	τὰ	ἄδραστᾰ
γενική	τῶν	ἀδράστων	τῶν	ἀδράστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀδράστοις	τοῖς	ἀδράστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀδράστους	τὰ	ἄδραστᾰ
κλητική ὦ!		ἄδραστοι		ἄδραστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀδράστω	τὼ	ἀδράστω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀδράστοιν	τοῖν	ἀδράστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄδραστος < ἄ- στερητικό + διδράσκω

Επίθετο

ἄδραστος, -ος, -ον

• αυτός που δεν αποδιδράσκει, που δεν προτίθεται να αποδράσει

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ἄδρηστος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις δραπετεύω και διδράσκω

Πηγές

• ἄδραστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄδραστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.