ἐριβρεμέτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἐριβρεμέτης < ἐρι- + -βρεμέτης < επιτατικό μόριο ἐρι- + βρέμω

Επίθετο

ἐριβρεμέτης, -ου

1. (για τον Δία) που ρίχνει αστραπές, κεραυνούς

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 13 (Ν. Μάχη ἐπὶ ταῖς ναυσί.), στίχ. 624 (623-625)

   οὐδέ τι θυμῷ | Ζηνὸς ἐριβρεμέτεω χαλεπὴν ἐδείσατε μῆνιν | ξεινίου, ὅς τέ ποτ᾽ ὔμμι διαφθέρσει πόλιν αἰπήν·

   χωρίς του αστραποφόρου | Διός ξενίου τον θυμόν ποσώς να στοχασθείτε, | που αυτός τους πύργους γρήγορα της πόλης σας θα ρίξει.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. (για λιοντάρι) που βρυχάται δυνατά
3. (για αυλό) που βγάζει δυνατό ήχο

Άλλες μορφές

• ἐριβρεμέτας

Συνώνυμα

• βαρυβρεμέτης
• ἐριβρεμέθων
• ἐριβρεμής
• ἐρίβρομος
• μεγαλοβρεμέτης

Πηγές

• ἐριβρεμέτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐριβρεμέτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.