ἑός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική		ἑός		ἑή		ἑόν
γενική		ἑοῦ		ἑῆς		ἑοῦ
δοτική		ἑῷ		ἑῇ		ἑῷ
αιτιατική		ἑόν		ἑήν		ἑόν
κλητική ὦ!		—		—		—
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική		ἑοί		ἑαί		ἑᾰ́
γενική		ἑῶν		ἑῶν		ἑῶν
δοτική		ἑοῖς		ἑαῖς		ἑοῖς
αιτιατική		ἑούς		ἑᾱ́ς		ἑᾰ́
κλητική ὦ!		—		—		—
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		ἑώ		ἑᾱ́		ἑώ
γεν-δοτ		ἑοῖν		ἑαῖν		ἑοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' - Παράρτημα#Αντωνυμίες

Ετυμολογία

ἑός < τύπος *sewo- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *swé (αντωνυμία: εαυτός, ἑός). Συγγενή: λατινική suus. Συγκρίνετε με το ὅς.

Αντωνυμία

ἑός, -ή, -όν

• (κτητική αντωνυμία) γ΄προσώπου για έναν κτήτορα: ο δικός του, η δική του, το δικό του

Κτητικές αντωνυμίες

Για έναν κτήτορα

• α' πρόσωπο: ἐμός, ἐμή, ἐμόν (δικός μου, δική μου, δικό μου)
• β' πρόσωπο: σός, σή, σόν (δικός σου, δική σου, δικό σου)
• γ' πρόσωπο: ἑός, ἑή, ἑόν (δικός του, δική του, δικό του)

Για πολλούς κτήτορες

• α' πρόσωπο: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (δικός μας, δική μας, δικό μας)
• β' πρόσωπο: ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον (δικός σας, δική σας, δικό σας)
• γ' πρόσωπο: σφέτερος, σφετέρα, σφέτερον (δικός τους, δική τους, δικό τους)

Πηγές

• ἑός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

• ἑός στο αγγλικό Βικιλεξικό