εἶμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

εἶμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁ey- (εἶμι, πηγαίνω). Συγγενικά: μυκηναϊκή διάλεκτος 𐀂𐀍𐀳 (i-jo-te), λατινικά eo, σανσκριτικά एति (éti), χεττιτικά 𒄿𒄿𒀀𒋫𒋫 (iyatta), αρχαία περσικά 𐎠𐎡𐎫𐎡𐎹 (aitiy), αρχαία εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα ити (iti)

Ρήμα

εἶμι

1. πηγαίνω
2. έρχομαι
3. επιβιβάζομαι
4. πετώ (για πουλιά)

Συγγενικά

• σύνειμι

Κλίση

    εἶμι

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ εἶμι ἴω ἴοιμι/ἰοίην - σύ εἶ ἴῃς ἴοις/ἰοίης ἴθι οὖτος εἶσι(ν) ἴῃ ἴοι/ἰοίη ἴτω ἡμεῖς ἴμεν ἴωμεν ἴοιμεν - ὑμεῖς ἴτε ἴητε ἴοιτε ἴτε οὗτοι ἴασι(ν) ἴωσι(ν) ἴοιεν ἰόντων / ἴτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἰέναι ἰών ἰοῦσα ἰόν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ᾖα/ᾔειν - - - σύ ᾔεις/ᾔεισθα - - - οὖτος ᾔει - - - ἡμεῖς ᾖμεν - - - ὑμεῖς ᾖτε - - - οὗτοι ᾖσαν/ᾔεσαν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ εἶμι - ἴοιμι/ἰοίην - σύ εἶ - ἴοις/ἰοίης - οὖτος εἶσι(ν) - ἴοι/ἰοίη - ἡμεῖς ἴμεν - ἴοιμεν - ὑμεῖς ἴτε - ἴοιτε - οὗτοι ἴασι(ν) - ἴοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἰέναι ἰών ἰοῦσα ἰόν Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἦλθον ἔλθω ἔλθοιμι - σύ ἦλθες ἔλθῃς ἔλθοις ἐλθέ οὖτος ἦλθε ἔλθῃ ἔλθοι ἐλθέτω ἡμεῖς ἤλθομεν ἔλθωμεν ἔλθοιμεν - ὑμεῖς ἤλθετε ἔλθητε ἔλθοιτε ἔλθετε οὗτοι ἦλθον ἔλθωσι(ν) ἔλθοιεν ἐλθόντων / ἐλθέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐλθεῖν ἐλθών ἐλθοῦσα ἐλθόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐλήλυθα ἐληλύθω / λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός ὦ ἐληλύθοιμι / λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός εἴην - σύ ἐλήλυθας ἐληλύθῃς / λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός ᾖς ἐληλύθοις / λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός εἴης λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός ἴσθι οὗτος ἐλήλυθε ἐληλύθῃ / λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός ᾖ ἐληλύθοι / λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός εἴη λελυθώς, λελυθυῖα, λελυθός ἔστω ἡμεῖς ἐληλύθαμεν ἐληλύθωμεν / λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα ὦμεν ἐληλύθοιμεν / λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐληλύθατε ἐληλύθητε / λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα ἦτε ἐληλύθοιτε / λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα εἴητε/εἶτε λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα ἔστε οὗτοι ἐληλύθασι(ν) ἐληλύθωσι(ν) / λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα ὦσι(ν) ἐληλύθοιεν / λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα εἴησαν/εἶεν λελυθότες, λελυθυῖαι, λελυθότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή λελυθέναι λελυθώς λελυθυῖα λελυθός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐληλύθειν - - - σύ ἐληλύθεις - - - οὖτος ἐληλύθει - - - ἡμεῖς ἐληλύθεμεν - - - ὑμεῖς ἐληλύθετε - - - οὗτοι ἐληλύθεσαν - - -