εὐγενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὐγενής	τὸ	εὐγενές
γενική	τοῦ/τῆς	εὐγενοῦς	τοῦ	εὐγενοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	εὐγενεῖ	τῷ	εὐγενεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὐγενῆ	τὸ	εὐγενές
κλητική ὦ!		εὐγενές		εὐγενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐγενεῖς	τὰ	εὐγενῆ
γενική	τῶν	εὐγενῶν	τῶν	εὐγενῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐγενέσῐ(ν)	τοῖς	εὐγενέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐγενεῖς	τὰ	εὐγενῆ
κλητική ὦ!		εὐγενεῖς		εὐγενῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐγενεῖ	τὼ	εὐγενεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	εὐγενοῖν	τοῖν	εὐγενοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐγενής < (εὖ) εὐ- + -γενής (γένος)

Επίθετο

εὐγενής

• ευγενής, από αριστοκρατική οικογένεια

  ※  Κύλων ἦν Ἀθηναῖος ἀνὴρ Ὀλυμπιονίκης τῶν πάλαι εὐγενής τε καὶ δυνατός (Θουκυδ. 1.126.3.2)

Συνώνυμα

• ἄριστος
• ἐσθλός

Πηγές

• εὐγενής - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• εὐγενής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐγενής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.