εὐγενής

Δείτε επίσης : ευγενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ εὐγενής	τὸ εὐγενές	οἱ, αἱ εὐγενεῖς	τὰ εὐγενῆ
Γενική	τοῦ, τῆς εὐγενοῦς	τοῦ εὐγενοῦς	τῶν εὐγενῶν	τῶν εὐγενῶν
Δοτική	τῷ, τῇ εὐγενεῖ	τῷ εὐγενεῖ	τοῖς, ταῖς εὐγενέσι(ν)	τοῖς εὐγενέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν εὐγενῆ	τὸ εὐγενές	τοὺς, τὰς εὐγενεῖς	τὰ εὐγενῆ
Κλητική	εὐγενές	εὐγενές	εὐγενεῖς	εὐγενῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			εὐγενεῖ
Γενική-Δοτική			εὐγενοῖν

Ετυμολογία

εὐγενής < εὖ + γένος

Επίθετο

εὐγενής

1. ευγενής, από αριστοκρατική οικογένεια

   Κύλων ἦν Ἀθηναῖος ἀνὴρ Ὀλυμπιονίκης τῶν πάλαι εὐγενής τε καὶ δυνατός (Θουκυδ. 1.126.3.2)

Συνώνυμα

• ἄριστος
• ἐσθλός