χῆτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χῆτος < συγγενές των χῆρος, χωρίς, χατίζω και στη ρίζα και στην έννοια της στέρησης

Ουσιαστικό

χῆτος αρσενικό

• δίχως κάτι σημαντικό, έλλειψη, ανάγκηγ, απορία, ανάγκη

ἀλλοτρίοις χρώμασι καὶ κόσμοις, χήτει οἰκείων, κοσμούμενον (Πλάτ.)

στολισμένος με χρώματα και στολίδια ξένα, μια που δεν είχε κανένα δικό του

χήτεϊ συμμάχων (Ηρόδοτος)

στερημένος συμμάχων, μόνος, ανάδελφος, χρειαζούμενος συμμάχους