χῆρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χῆρος < από το ουσιαστικό χήρα < από το επίθετο χῆρος, ,-α, -ον (ο στερημένος από κάτι, ο έρημος) < χωρίς

Ουσιαστικό

χῆρος αρσενικό

• ο χήρος, εκείνος που πέθανε η γυναίκα του

Τιμονόη, χῆρον ἀνιᾶσθαι σὸν πόσιν Εὐθυμένη : Τιμονόη, που άφησες χήρο να θρηνεί τον σύζυγό σου Ευθυμένη (επίγραμμα)

Επίθετο

χῆρος,α,ον

• ο στερημένος από κάτι σπουδαίο

κατήφησεν δὲ Κυρήνη πᾶσα τὸν εὔτεκνον χῆρον ἰδοῦσα δόμον : έκλαψε όλη η Κυρήνη όταν είδε έρημο το σπιτικό που άλλοτε είχε ευλογηθεί με τόσο πολλά παιδιά (επίγραμμα)

Συγγενικά

• χηρεία
• χήρειος
• χηρωστής
• χηρόω
• χηρεύω