ἀγροτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀγροτήρ < ἀγρός

Ουσιαστικό

ἀγροτήρ αρσενικό (θηλυκό ἀγρότειρα, το οποίο χρησιμοποιείται και ως επίθετο)

1. (επάγγελμα) ο αγρότης, ο τραχύς
2. ο αγροτικός, ο χωριάτικος, που βρίσκεται στον αγρό

   Ἀγαμέμνονος ὦ κόρα, ἤλυθον, Ἠλέκτρα, ποτὶ σὰν ἀγρότειραν αὐλάν (: Ηλέκτρα, κόρη του Αγαμέμονα ήρθαμε στο αγροτική αυλή σου, γιατί ...

3. επίθετο του Ερμή

   Διὸς ἀγγέλῳ σὺν Ἑρμᾷ, τῷ Μαίας ἀγροτῆρι κούρῳ· (με τον αγγελιοφόρο του Δία τον Ερμή, της Μαίας τον προστάτη των εξοχών - της Μαίας το γιο των αγρών)

Συνώνυμα

• ἀγρώτης
• ἀγρότης με θηλυκό ἀγρότις (χωρικός ίσως και αγρευτής)
• ἀγροτικός,ή, όν (χωρικός ίσως και κυνηγός)
• ἀγρώστης με θηλυκό ἀγρῶστις (χωρικός και ίσως κυνηγετικός)