τραχύς

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	τραχύς	η	τραχιά & τραχεία	το	τραχύ
γενική	του	τραχιού, τραχύ & τραχέος	της	τραχιάς & τραχείας	του	τραχιού, τραχύ & τραχέος
αιτιατική	τον	τραχύ	την	τραχιά & τραχεία	το	τραχύ
κλητική		τραχύ		τραχιά & τραχεία		τραχύ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τραχιοί & τραχείς	οι	τραχιές & τραχείες	τα	τραχιά & τραχέα
γενική	των	τραχιών & τραχέων	των	τραχιών & τραχειών	των	τραχιών & τραχέων
αιτιατική	τους	τραχιούς & τραχείς	τις	τραχιές & τραχείες	τα	τραχιά & τραχέα
κλητική		τραχιοί & τραχείς		τραχιές & τραχείες		τραχιά & τραχέα
Οι τύποι με γιώτα (-ιού, -ιοί, -ιά, -ιών, ...) προφέρονται με συνίζηση. Οι τύποι της δεύτερης σειράς, λόγιοι, κατεβάζουν τον τόνο όπως στην αρχαία κλίση Χρησιμοποιούνται σε παγιωμένες εκφράσεις ή όρους.
Κατηγορία όπως «βαθύς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τραχύς < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική τραχύς

Προφορά

ΔΦΑ : /tɾaˈçis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τρα‐χύς

Επίθετο

τραχύς, -ιά, -ύ

1. με ανώμαλη επιφάνεια, όχι λείος
2. (για έδαφος) κακοτράχαλος, πετρώδης
3. (μεταφορικά) άνθρωπος απότομος στους τρόπους

Μεταφράσεις

    τραχύς

αγγλικά : rough (en), abrasive (en) γαλλικά : rude (fr), rêche (fr), rugueux (fr) εβραϊκά : מחוספס (he)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• «τραχύς» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «τραχύς» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.