ἱρόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουσιαστικό

ἱρόν ουδέτερο

• ποιητικός & ιωνικός τύπος του ἱερόν

  ※ 5ος↑ αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 1 (Κλειώ), 105.2

  τῶν πλεόνων Σκυθέων παρεξελθόντων ἀσινέων ὀλίγοι τινὲς αὐτῶν ὑπολειφθέντες ἐσύλησαν τῆς Οὐρανίης Ἀφροδίτης τὸ ἱρόν.

  ενώ οι πιο πολλοί Σκύθες πέρασαν δίχως να πειράξουν τίποτε, μερικοί που ξέκοψαν και έμειναν πίσω, σύλησαν το ιερό της ουρανίας Αφροδίτης.

  Μετάφραση (1964): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἱρόν

• ποιητικός & ιωνικός τύπος του ἱερόν
  1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του ἱρός
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του ἱρός

Πηγές

• ἱρόν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.