exile

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
exile	exiles

exile ^(en)

1. (μη μετρήσιμο, ενικός) η εξορία, η εκτόπιση

   ⮡  the exile of political opponents of the regime - η εκτόπιση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος

2. ο εξόριστος

   ⮡  political exiles - πολιτικοί εξόριστοι

Ρήμα

ενεστώτας	exile
γ΄ ενικό ενεστώτα	exiles
αόριστος	exiled
παθητική μετοχή	exiled
ενεργητική μετοχή	exiling

exile ^(en)

• εξορίζω, εκτοπίζω

  ⮡  Opponents of the dictatorship were imprisoned or exiled.

  Οι αντίπαλοι της δικτατορίας φυλακίζονταν ή εξορίζονταν.

  ⮡  The military government arrested and exiled its political opponents.

  Η στρατιωτική κυβέρνηση συνέλαβε και εκτόπισε τους πολιτικούς της αντιπάλους.

  ≈ συνώνυμα: banish, → και δείτε τη λέξη prohibit

Πηγές

• exile (noun) - Oxford Learner's Dictionaries
• exile (verb) - Oxford Learner's Dictionaries