ανταπαιτητής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ανταπαιτητής	οι	ανταπαιτητές
γενική	του	ανταπαιτητή	των	ανταπαιτητών
αιτιατική	τον	ανταπαιτητή	τους	ανταπαιτητές
κλητική		ανταπαιτητή		ανταπαιτητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανταπαιτητής < (ανταπαιτώ) αντ-απαιτη- + -τής < (ελληνιστική κοινή) ἀνταπαιτέω / ἀνταπαιτῶ < αρχαία ελληνική ἀπαιτέω / ἀπαιτῶ < αἰτέω / αἰτῶ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂eiti

Προφορά

ΔΦΑ : /an.da.pe.tiˈtis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐ντα‐παι‐τη‐τής

Ουσιαστικό

ανταπαιτητής αρσενικό

• (λόγιο, νομικός όρος) που προβάλλει ανταπαιτήσεις

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ανταπαιτώ, απαιτώ και αιτώ

Μεταφράσεις

    ανταπαιτητής

αγγλικά : counterclaimant (en)

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)