βουητό

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	βουητό	τα	βουητά
γενική	του	βουητού	των	βουητών
αιτιατική	το	βουητό	τα	βουητά
κλητική		βουητό		βουητά
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουητό < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

βουητό ουδέτερο

• συνεχής ήχος, ακαθόριστος, συνήθως χαμηλών συχνοτήτων

  ※  Ένα βουητό από τζιτζίκια ξεχυνόταν μέσα στη στοά. (Κοσμάς Πολίτης, Εroïca, 1937 [μυθιστόρημα])

Μεταφράσεις

    βουητό

αγγλικά : hum (en) γαλλικά : bourdonnement (fr)