κακογλωσσία

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κακογλωσσίᾱ	αἱ	κακογλωσσίαι
γενική	τῆς	κακογλωσσίᾱς	τῶν	κακογλωσσιῶν
δοτική	τῇ	κακογλωσσίᾳ	ταῖς	κακογλωσσίαις
αιτιατική	τὴν	κακογλωσσίᾱν	τὰς	κακογλωσσίᾱς
κλητική ὦ!		κακογλωσσίᾱ		κακογλωσσίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κακογλωσσίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κακογλωσσίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακογλωσσία < κακο- + -γλωσσία

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: κακογλωσσιά

Ουσιαστικό

κακογλωσσία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η κακογλωσσιά, δυσφήμιση

Συγγενικά

• κακόγλωσσος

→ και δείτε τις λέξεις κακός και γλῶσσα

Πηγές

• κακογλωσσία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.