κατάσβεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάσβεσῐς	αἱ	κατασβέσεις
γενική	τῆς	κατασβέσεως	τῶν	κατασβέσεων
δοτική	τῇ	κατασβέσει	ταῖς	κατασβέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάσβεσῐν	τὰς	κατασβέσεις
κλητική ὦ!		κατάσβεσῐ		κατασβέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κατασβέσει
γεν-δοτ	τοῖν		κατασβεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάσβεσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κατασβέννυμι, κατα-σβε + -σις

Ουσιαστικό

κατάσβεσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) κατάσβεση

Πηγές

• κατάσβεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.