κισσύβιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κισσύβιον	τὰ	κισσύβιᾰ
γενική	τοῦ	κισσυβίου	τῶν	κισσυβίων
δοτική	τῷ	κισσυβίῳ	τοῖς	κισσυβίοις
αιτιατική	τὸ	κισσύβιον	τὰ	κισσύβιᾰ
κλητική ὦ!		κισσύβιον		κισσύβιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κισσυβίω
γεν-δοτ	τοῖν		κισσυβίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κισσύβιον < προελληνική ς προέλευσης. Στην αρχαιότητα συνδεόταν με τη λέξη κισσός λόγω της διακόσμησης με κισσό ή λόγω του υλικού κατασκευής.

Ουσιαστικό

κισσύβιον, -ου ουδέτερο

• ξύλινο ποτήρι αγροτών για πόση ή μείξη υγρών

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, στη Βικιθήκη

  • 14 (ξ. Ὀδυσσέως πρὸς Εὔμαιον ὁμιλία.), στίχ. 78 (78-79)

    ἐν δ᾽ ἄρα κισσυβίῳ κίρνη μελιηδέα οἶνον, | αὐτὸς δ᾽ ἀντίον ἷζεν, ἐποτρύνων δὲ προσηύδα·

    ύστερα κέρασε κρασί, γλυκό σαν μέλι, σε μια γαβάθα ξύλινη, | κάθησε αντίκρυ του, και τον προσκάλεσε μ᾽ αυτά τα λόγια:

    Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  • 9 (ι. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Κίκονας, Λωτοφάγους καὶ Κύκλωπας.), στίχ. 346 (345-346)

    καὶ τότ᾽ ἐγὼ Κύκλωπα προσηύδων ἄγχι παραστάς, | κισσύβιον μετὰ χερσὶν ἔχων μέλανος οἴνοιο.

    Τότε κι εγώ, από πολύ κοντά, προσφώνησα τον Κύκλωπα, | στο χέρι μου κρατώντας μια γαβάθα μαύρο κρασί:

    Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• κισσύφιον

Πηγές

• κισσύβιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κισσύβιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.