μύησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μύησῐς	αἱ	μυήσεις
γενική	τῆς	μυήσεως	τῶν	μυήσεων
δοτική	τῇ	μυήσει	ταῖς	μυήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μύησῐν	τὰς	μυήσεις
κλητική ὦ!		μύησῐ		μυήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μυήσει
γεν-δοτ	τοῖν		μυησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μύησις < μυέω / μυῶ, μυη- + -σις (-ησις)

Ουσιαστικό

μύησις, -εως θηλυκό

• μύηση

Συγγενικά

• μυητής
• προμύησις

→ και δείτε τη λέξη μυέω

Πηγές

• μύησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.