οχυρωτική

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	οχυρωτική	οι	οχυρωτικές
γενική	της	οχυρωτικής	των	οχυρωτικών
αιτιατική	την	οχυρωτική	τις	οχυρωτικές
κλητική		οχυρωτική		οχυρωτικές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οχυρωτική < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου οχυρωτικός

Ουσιαστικό

οχυρωτική θηλυκό

• (στρατιωτικός όρος) η τέχνη της οχύρωσης πόλεων ή θέσεων

  ※  Η οχυρωτική και η πολιορκητική παρακολούθησαν τη γενικότερη ανάπτυξη της πολεμικής τέχνης, προσδιορίσθηκαν όμως ιδιαίτερα από την εξέλιξη της τεχνικής, ενώ, ωστόσο, ήταν εξαρτημένες σε μεγάλο βαθμό από τις οικονο­μικές δυνατότητες των πόλεων. (Ιστορία του ελληνικού έθνους, τ. Γʹ1: Κλασικός ελληνισμός, εκδ. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1972, ISBN 978-960-213-098-8, σελ. 227)

Δείτε επίσης

• πολιορκητική

Μεταφράσεις

    οχυρωτική

αγγλικά : fortification (en)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

οχυρωτική

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του οχυρωτικός

Ομώνυμα / Ομόηχα

• οχυρωτικοί