πηδαλιοῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πηδαλιοῦχος	οἱ	πηδαλιοῦχοι
γενική	τοῦ	πηδαλιούχου	τῶν	πηδαλιούχων
δοτική	τῷ	πηδαλιούχῳ	τοῖς	πηδαλιούχοις
αιτιατική	τὸν	πηδαλιοῦχον	τοὺς	πηδαλιούχους
κλητική ὦ!		πηδαλιοῦχε		πηδαλιοῦχοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πηδαλιούχω
γεν-δοτ	τοῖν		πηδαλιούχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πηδαλιοῦχος < αρχαία ελληνική πηδᾰ́λιον (< πηδόν) + ἔχω

Ουσιαστικό

πηδαλιοῦχος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) πηδαλιούχος

Πηγές

• πηδαλιοῦχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.