πιεστήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πιεστήριον	τὰ	πιεστήριᾰ
γενική	τοῦ	πιεστηρίου	τῶν	πιεστηρίων
δοτική	τῷ	πιεστηρίῳ	τοῖς	πιεστηρίοις
αιτιατική	τὸ	πιεστήριον	τὰ	πιεστήριᾰ
κλητική ὦ!		πιεστήριον		πιεστήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πιεστηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		πιεστηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πιεστήριον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου πιεστήριος. Μορφολογικά αναλύεται σε, αρχαία ελληνική πιέζω, πιεσ- + -τήριον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πιεστήριο (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

πιεστήριον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. η ενέργεια του πιέζω

   ≈ συνώνυμα: ἐκπιεστήριον

2. πρέσα, όργανο βασανισμού

Συγγενικά

• ἐκπιεστήριον
• πίεσμα (το αποτέλεσμα του πιέζω)
• → και δείτε τη λέξη πιέζω

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πιεστήριον (ελληνιστική κοινή)

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του πιεστήριος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του πιεστήριος

Πηγές

• πιεστήριον, πιεστήριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.